Η κλήση σας προωθείται

…κι έλεα θα ρθει απόψε απ’ τα νερά κι από τα δάσα. Ψυχή μου, να ρχόσουνα να σε δω λιγάκι και στον κόσμο τι. Αυτό είναι που λένε η ώρα η γλυκιά του κόσμου που γεννούνται τα θαύματα. Γιατί έτσι γένονται τα θαύματα ήσυχα-ήσυχα. Λαθραία. Να μην τα παίρνουνε χαμπάρι παρά μονάχα οι προσεκτικοί. Οι πιστοί σαν να λέμε.

Πού είσαι ρε μωρό μου πια; Τόση ώρα σε περιμένω! Δεν θέλω δίκιο. Άμυνα θέλω. Μην γελάς. Εγώ καθόλου δεν γελάω.

Δε σταματάω! Να μου εξηγήσεις τι; Να είσαι εδώ θέλω! Να κάνεις μια φορά αυτό που μου υποσχέθηκες. Τι να σου πω παραπέρα, αν αυτό δεν το καταλαβαίνεις. 

Σε καταλαβαίνω μην ανησυχείς. Δεν υπάρχει πρόβλημα να καθυστερήσουμε ακόμα μια μέρα την παράδοση. Δεν θα πάθουν και τίποτα. Θα τους γράψω τώρα εγώ.

Αννούλα, να το ’χουμε αύριο όμως ε; Το απόγευμα, ναι, εντάξει. 

Λοιπόν, φίλος; Τι λέει θα ’ρθεις αύριο σπίτι για το ματς; Τίποτα. Εσύ, ο Πέτρος, εγώ μπίρες, πίτσα και η Ομάδα. Τι άλλο θες; Η Άννα θα φύγει. Έχει κανονίσει να βγει. Καλύτερα κιόλας. Εγώ της το έχω ξεκαθαρίσει. Σε σημαντικούς αγώνες δεν μπορεί να μένει στο σπίτι. Είναι γρουσουζιά! Το δέχεται… Ευκαιρία βρίσκει, πες καλύτερα. Ε, βολευόμαστε έτσι και οι δύο. Λοιπόν λέγε θα ’ρθείς;

Άννα… Έλα, ναι, εγώ είμαι. Τους έστειλα ναι, εντάξει είμαστε. Μωρέ ήθελα να σου πω, να σε ρωτήσω δηλαδή… 

Άσ’ το τίποτα, καταλαβαίνω είσαι απασχολημένη τώρα. Θα τα πούμε αύριο στη δουλειά.

Να μην πας στη δουλειά σου μια φορά! Το ’χεις σκεφτεί αυτό; Να μην πας και να μείνεις μαζί μου. Άσε με μωρέ… Τα ’χω ακούσει αυτά χίλιες φορές. Υπόσχεση στην υπόσχεση και στο τέλος… μπουκάλα. Άσε με…

Με τη μάνα σου τι γίνεται, ρε, αλήθεια; Kατάλαβα… Τρεχάματα ε; Αποκλειστικές γιατροί βγάλε άκρη. Μην σκας ρε μαλάκα. Αντέχει η κυρά Όλγα, δε μασάει.

Αννούλα… Εγώ να, ήθελα να σου πω… Ήθελα να σου πω, βρε Άννα, ότι… Ότι όταν μπαίνεις στο δωμάτιο φωτάει από παντού. Κι άμα γελάς τραγουδάει ο κόσμος. Και γι’ αυτό, να γελάς, βρε κορίτσι μου, να γελάς. Κάθεσαι και μου σκοτίζεσαι τώρα με ανοησίες. Να γελάς, αυτό μονάχα. Καληνύχτα, Αννούλα, θα τα πούμε αύριο.