Ευχές από τη Μινεάπολη*

*  (Αυτοσχεδιασμός σε ξένο θέμα).
Christmas card from a hooker in Minneapolis
Saving all my love for you

Ψυχή δεν ακούγεται, από τη μία άκρη ετούτης της σκατόπολης ως την άλλη ξύπνιοι είμαστε μονάχα ο γαλατάς, τα αδέσποτα κι εγώ.

Τσάρλι,

είμαι έγκυος και μένω στην Κινγκς, πάνω ακριβώς από εκείνο το βιβλιοπωλείο της Λεωφόρου με τα τσοντοβιβλία. Την έκοψα την πρέζα κι ούτε πίνω πια. Κι ο άντρας μου είναι ο καλύτερος τρομπετίστας της πόλης. Και κάνει και στίβο…

Λέει πως μ’ αγαπάει, κι ας μην είναι δικό του το παιδί. Λέει ότι θα τον μεγαλώσει σαν γιο του. Μου ‘φερε και δαχτυλίδι. Όμορφο πολύ, ήτανε της μάνας του, ξέρεις… Και κάθε Σάββατο βράδυ με πάει πάντα έξω, για χορό.

Τσάρλι, ξέρεις τι… Σε σκέφτομαι κάθε φορά που περνάω από βενζινάδικο. Μ’ εκείνο το πράμα σα γράσο που έβαζες στα μαλλιά σου. Κι έχω ακόμα εκείνο τον δίσκο που μου είχες πάρει «Little Anthony and the Imperials». Αλλά μου κλέψανε το πικάπ κι έτσι…–μα στο θεό τους, πες κι εσύ, το πικάπ…;

Κόντεψε να μου στρίψει, ρε Τσάρλι, όταν πιάσανε τον Μάριο. Και γύρισα στην Όμαχα, στους δικούς μου. Αλλά όλοι μου οι φίλοι ήτανε κλεισμένοι. Μισοί στο χώμα, μισοί στη φυλακή. Κι έτσι ήρθα πίσω στη Μινεάπολη, και νομίζω πως δεν θα ξαναφύγω πια…

Ξέρεις, Τσάρλι… Νομίζω είμ’ ευτυχισμένη! Πρώτη φορά από τότε με το ατύχημα. Και λέω ώρες-ώρες να ’χα, μωρέ, όλα εκείνα τα λεφτά που ξοδεύαμε στην πρέζα! Θα ’παιρνα μια μάντρα αυτοκίνητα, και δεν θα πούλαγα κανένα τους. Θα τα κράταγα όλα, να διαλέγω άλλο κάθε μέρα, να παίρνω κάθε πρωί για τσάρκα όποιο μου καπνίσει…!

Μωρέ Τσάρλι, να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια… Δεν έχω άντρα κι ούτε που έχω δει ποτέ μου από κοντά τρομπέτα. Έχω ανάγκη να δανειστώ κάτι λεφτά για να πληρώσω τον δικηγόρο…Να, έτσι, ίσως, ως του Αγίου Βαλεντίνου να ’μαι πια ελεύθερη…

Τα κορίτσια εδώ πέρα είναι όλα στολισμένα και καλογυαλισμένα. Και κανείς σ’ αυτή την πόλη δεν γουστάρει τους ξένους. Θα ’ρχόμουνα σπίτι να σε βρω, αλλά φοβάμαι ότι κι εσύ πια θα με διώξεις. Αλλά, να ξέρεις, και τι δεν θα ’δινα, για να σ’ είχα έστω λίγο εδώ κοντά μου.

Το ξέρω, δεν είμαι εντάξει, και δεν ξέρω και να φερθώ. Κι ό,τι κι αν πιάσω, αμέσως το χαλάω. Κι όπως με κόβω, σ’ το λέω, και στον τάφο μου ακόμα θα ’ρθούνε για να με δέσουν, αλλά, να ξέρεις, όλη μου την αγάπη, τη φυλάω για σένα.

Έδωσα κάτι τελευταία ψιλά που είχα σ’ έναν γελοίο που μου ‘κανε τα γλυκά μάτια. Λαμέ πουκάμισο και χαζά ψέματα. Αλλά τα μάτια του μού θυμίζανε εσένα, κι έτσι τον άφησα να με γελάσει. Να ξέρεις, όμως, ότι εγώ την αγάπη μου την έχω μόνο για σένα.

Μην ακούς ό,τι λένε για μένα. Δεν είμαι και τόσο κακιά πια. Κι είναι αλήθεια ότι μπορεί να τρελαθώ μια μέρα, αλλά, ρε μωρό μου, δεν το βλέπεις, ότι όλη μου την αγάπη τη φυλάω για σένα…